Gündönümünün akşamında, kıl çadırda,
tek başıma oturuyordum. Çadırın içi,
dışarıdan da soğuktu. Her nefesimde havaya dağılan buhar, ince bir sıcaklık
vererek soğuğu daha çok hissettiriyordu. Üzerimdeki büyük, kalın keçeye biraz daha
sarıldım. Bacaklarımı iyice kendime çekerek ısıyı muhafaza etmeye çalıştım.
Beni üşüten sadece kışın ayazı değildi. Başıma gelecek şeyin belirsizliği de
içimin buz tutmasına neden oluyordu.
Neden ben, neden? Son zamanlarda kimsenin dikkatini çekmediğime o kadar
emindim ki…
